Kleurrijk, Spaanstalig en de thuisbasis van een warme bevolking. Dat is Colombia. Maar ook: armoede, geweld en drugsgerelateerde criminaliteit. Te midden van deze uitersten werkt Missy Christie, directeur van partnerorganisatie Conviventia, aan kansen voor kwetsbare kinderen en jongeren. ‘We willen de cirkel van geweld en armoede doorbreken. Een eigen identiteit, hoop en kansen voor deze jongeren zetten we daar tegenover.’
Colombia gaat door een bijzondere fase. Er is onlangs een nieuwe, linksgeoriënteerde president gekozen. Een oud-guerrillastrijder en een controversieel persoon. Christie: ‘We merken dat het land verandert. Er zijn bijvoorbeeld belastinghervormingen en er is angst voor wat komen gaat.’
Vanwege de goede reputatie en de resultaten van Conviventia is Christie niet bang dat deze nieuwe situatie direct invloed heeft op haar organisatie, maar ideologisch is het wel gecompliceerd. ‘De regering die aangetreden is, is voor abortus en euthanasie. In onze scholen zijn we vrij om te onderwijzen waar we voor staan, maar dat verandert misschien wel.’
Basissalaris
Ook maakt ze zich zorgen om economische hervormingen die op stapel staan: er zijn te veel subsidies en er zijn plannen om een basissalaris in te voeren. ‘Als een regering te veel subsidies verstrekt, gaat dat ten koste van de ondernemersgeest van mensen. Geef hun liever de kans zich te ontwikkelen. Houd je mensen die in armoede leven afhankelijk van subsidies, dan houd je tegelijkertijd het verlangen om vooruit te komen klein. Dat geldt ook voor kinderen: zij moeten een omgeving hebben waarin ze hun eigen talenten in de praktijk kunnen brengen.’
‘Alles wat we doen, rust op
één basis: Gods Woord’
– Missy Christie
Vicieuze cirkel
Conviventia – wat samen leven en werken betekent – geeft jongeren een kans op werk. Krijgen ze die kans niet? Dan is de kans groot dat deze jongeren in het criminele circuit terechtkomen. Christie: ‘Mensen overleven wel, ook als ze arm zijn, maar ze bevinden zich dan in een vicieuze cirkel van armoede. Als wij hen geen alternatief bieden, zijn ze vatbaar voor werk in de drugshandel, de prostitutie en de georganiseerde misdaad.’ Dat is de reden dat Conviventia haar God is Love-scholen heeft. Want, zo zegt Christie: ‘Hoe jonger je kinderen leert dat ze waardevol zijn, hoe beter ze daarnaar kunnen leven. Zet een kind uit Nederland, uit Colombia en uit Bangladesh naast elkaar en vraag ze wat ze willen worden: ze zijn jong en dromen ervan zanger te worden, of astronaut. Hoe eerder je hen leert dat deze dromen verwezenlijkt kunnen worden, hoe beter.’
Na de pandemie van afgelopen jaren, is het werkveld voor jongeren in Colombia veranderd. De hospitalityindustrie kende de afgelopen jaren veel uitdagingen, maar verrassend genoeg zijn dit nu de sectoren waar juist werk te vinden is. Christie: ‘De sectoren doen het zelfs beter dan vóór de pandemie. Ook zien we een groei in de retail-, IT- en textielindustrie. Om de jongeren goed toe te rusten, krijgen ze vakken zoals boekhouding en administratie: dat zijn skills die je in ieder bedrijf nodig hebt.’
Gods Woord
Richting Nederlandse ondernemers benadrukt Missy Christie hoe waardevol het is om te kunnen investeren in levens van kinderen en jongeren. Niet alleen draagt het bij aan hun dagelijkse en materiële behoeften, maar het is ook bepalend voor hun toekomst. Wat we de kinderen nu kunnen bieden, heeft ook impact op hun eeuwige leven. Christie: ‘Alles wat we bij Conviventia doen, rust op één basis: Gods Woord. Ik wil ondernemers vragen om voor ons te bidden. Ons land bevindt zich in een spannende periode en het ziet er niet altijd goed uit. Er is al zoveel werk verzet, daarom bidden we of God leiders wil aanstellen die van Colombia een plek willen maken van gerechtigheid en mogelijkheden voor iedereen.’
Waar mensen zijn, is hoop. Wat Missy Christie betreft heeft Colombia alles in zich wat het nodig heeft om vooruit te komen. Waar ze die tekenen van hoop in ziet? ‘Colombiaanse mensen zijn waardevol, ze zijn heel begaafd en creatief. Als ik een jongere zie die in zijn eigen talenten gelooft en zijn ogen gericht heeft op God en er echt voor wil gaan: dan geeft mij dat hoop. Ik moet ook denken aan een meisje dat een leven had met weinig toekomstperspectief, maar toch de kans aangreep om schoonheidsspecialiste te worden. Nu heeft ze haar eigen bedrijf én biedt ze werkgelegenheid voor anderen. Ze begint haar dag met gebed en ze dankt God voor wat Hij haar geeft. Dat is hoop. God is soeverein en Hij zit nog steeds op de troon. Ook al is het een moeilijke tijd voor Colombia: als christenen opstaan en blijven volharden, dan zullen er goede dingen gebeuren.’